کک ماده‌ای با کربن بسیار بالا و ناخالصی‌های اندک که به عنوان سوخت به کار می‌رود.
کک ماده‌ی جامد کربناتی است که از زغال‌های بیتومین کم خاکستر و کم گوگرد حاصل می‌شود. ککی که از زغال حاصل می‌شود، دارای رنگ خاکستری، سخت و متخلخل است البته کک به صورت طبیعی نیز وجود دارد اما بیشترین کک مورد استفاده، کک ساخته شده از زغال سنگ توسط انسان است. زغال های خاصی جهت تولید کک متالورژی بکار می روند و خواص زغال سنگ تعیین کننده خواص کک تولیدی است. مواد غیر آلی زغال سنگ موسوم به استریل بوده و در کک به صورت خاکستر باقی می ماند و تاثیراتی بر عملکرد کوره بلند می گذارد.
وجود خاکستر در کک سبب افزایش مصرف کک و سنگ آهک در کوره بلند و کاهش ظرفیت تولید باطری های کک سازی می شود.
کک یکی از مهمترین و گران قیمت ترین مواد اولیه مصرفی در پروسه تولید آهن می باشد بطوریکه به ازای تولید هر تن آهن خام در کوره بلند حدود نیم تن کک مصرف می شود و از آنجا که بیش از ۷۰ درصد فولاد دنیا از مسیر تولید آهن تولید می شود کک اهمیت صنعتی و اقتصادی ویژه ای دارد.
کک متالورژی ماده ای متخلخل است و در کوره بلند به کار می رود و یکی از مصارف عمده کک در صنایع متالورژیکی می باشد. کک در کوره بلند نقش های مختلف تأمین انرژی، احیاء کانه های آهن، ایجاد تخلخل برای عبور گازهای احیاء کننده و کربوره کردن چدن را دارا می باشد. در کوره کوپل نیز کک به عنوان سوخت و عامل احیاء کننده مصرف می شود. لازم به ذکر است که کک در صنایع ریخته گری نیز کاربرد دارد.
کک دارای درصدی از گوگرد و فسفر است در نتیجه مهمترین عامل ورود گوگرد و فسفر به فرآیند تولید فولاد، کک می باشد.
